CINYPS seu CINYPHUS

CINYPS, seu CINYPHUS

Ptolemaeo, Africae fluv. prope Garamantas. Hircis olim plurimis abundavit. Virg. Georg. l. 3. v. 312.

Nec minus interea barbas, incanaque menta

Cinyphii tondent hirci. ---- ----

Silius, l. 3. v. 275.

Tum primum castris Phoenicum tendere ritu

Cinyphii didicêre Macae, squalentia barbâ

Ora viris, humerosque tegunt velamina capri

Fertilitate etiam celebrabatur. Scylax, Ε῎ξω τῆς Σύρτιδός ἐςτι χωρίον καλὸν, καὶ πόλις, ἡ-ὄνομα Κίνυψς, Mela, l. 1. c. 7. Ultra est Oea oppidum et Cinyps fluvius per uberrima arva decidens. Ovid. Ponticor. l. 2. Eleg. 7. v. 25.

Cinyphia segetis citius numerabis aristas.

Claudian. l. 1. in Eutrop. v. 405.

Cinyphiisque ferax Araris succedit aristis.

Herodotus, in Melpomene, de terra circa Cinypem: Αὕτη δὲ ὀμόιη τῇ ἀρίςτῃγαιῶν Δήμητρος καρπον ενφέρειν. Idem de Cinype ipsa, Α᾿γαθη δὲ γῆ, καὶ την Εὐεςπερῖται νέμονται, ὲπὶ ἑκατοςτα γὰρ ἐπεὰν αὐτὴ ἑωϋτῆς ἄριςτα, ἐαείνη ενφέρει, ἡ δὲ εν τῇ Κίνυπι, ἐπὶ τριακόσια. De nominis origine vide Bochart. de Phoen. col. l. 1. c. 24. Nic. Lloydius. Nune Macer, Oritur in regione Biledulgerid, in Fezzano deserto, et in mare Mediterraneum se exonerat, in regno Tripolitano et provinc. Ezzaba, inter Tripolim novam et promontor. Mezratam, prope Leptim. Baudrand.